Epiloog: de plattelandsamerikaan
Door: peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
27 Augustus 2007 | Verenigde Staten, Florence
Van 16 juni tot 24 augustus fietste ik de TransAm, een biketrail van Yorktown (Virginia) dwars door de U.S. naar Florence (Oregon).Ik kwam op mijn tocht voornamelijk in contact met het platteland van de V.S. De enige twee grote steden die ik passeerde op mijn route waren Pueblo (100.000 inwoners) en Eugene (150.000 inwoners). Voor de rest deed ik louter kleine plaatsjes aan, gelegen in een vaak onmetelijke grote lege ruimte. In die periode heb ik dus een redelijk beeld gekregen van de gemiddelde plattelandsamerikaan!
De plattelandsamerikaan is over het algemeen heel aardig, easygoing, bereid te delen (genereus) en zeer behulpzaam!! Ik had dit op voorhand niet direct verwacht. Wie bijvoorbeeld zal nog in Nederland/Europa zijn huis/tuin ter beschikking stellen voor een overnachting. En wat te denken van al die kerken, scholen en courthouses waar ik geweest ben. Van ouderen hoor je nog wel eens dat dit in Europa voor het laatst mogelijk was in de jaren 50!
Fantastisch om mee te maken. Wat zeker meehielp was dat de intentie waarmee ik rondreisde. Met fiets + zijtassen was die natuurlijk meteen duidelijk voor iedereen. Ik genoot van het respect dat men toonde voor hetgeen waar ik mee bezig was. Aan de andere kant is de gemiddelde plattelandsamerikaan die ik ontmoet heb zeer conservatief en preuts. Ze zijn vrijwel onuitgezonderd Republikein, alhoewel er maar weinig echte Bushaanhangers zijn. Bush is een Texaan, net zo ruw als de plattelanders op mijn route, maar met Big Money (olie) en dat wordt veel minder gewaardeerd en met dat Irakverhaal is zowat iedereen wel klaar intussen. Ruw zijn ze echt allemaal. Veel werd mij de vraag gesteld: 'What do you hunt in Holland?' en b.v. nooit eerst voorzichtig: 'Do you 'uberhaupt' hunt in Holland?' Het komt gewoon niet in ze op dat een mens niet 'hunt'. Ze jagen en vissen (als er water is) dat het een lieve lust is. Overal zie je de jachttrofeen aan de wanden van de huizen, restaurants en cafe's hangen. Het barst hier van de bedrijfjes die die beesten ook voor je opzetten.
De gemiddelde plattelandsamerikaan heeft ook niks met het milieu, althans ze hebben er alles mee, want ze vervuilen en niet zo'n beetje ook! Ze gooien echt alles achter hun kont weg. Het lijkt er op dat b.v. ouwe auto's achtergelaten worden, daar waar ze zijn opgehouden te functioneren. Overal zie je links en rechts wrakken in het veld, langs de weg en bij huizen, vaak overwoekerd door struiken en planten. Iedereen rijdt in gigantische pick-up trucks van minimaal 6000cc die bij een beetje gasgeven half Pernis aan roetwalmen de lucht inblazen. De benzine is nog steeds naar onze maatstaven zeer goedkoop: $ 2,70 voor een gallon (= 3 liter). Daarnaast houden ze vooral van herrie. De uitlaten (mufflers) van auto's en motoren bevatten bij voorkeur geen dempers.(= cool!)
Schitterend trouwens al die prachtige Harleys (met de nieuwe cowboys) die je hier overal ziet rondrijden op die mooi geasfalteerde wegen. Het eerste dat ik trouwens zou doen als ik hier zou wonen is mijn motorrijbewijs halen, maar dit terzijde. De plattelandsamerikaan wil zijn aanwezigheid kenbaar maken door herrie te maken en een luchtje achter te laten. 'O wat erg!', hoor ik sommigen van jullie zeggen. Maar ja, waarom ook eigenlijk. Hoewel ik het niet goedkeur ben ik het wel gaan begrijpen. Er is hier immers zoveel open ruimte en zo weinig aanwezigheid, dat een mens zijn 'daarzijn' nu eenmaal kenbaar wil maken door een handtekening achter te laten. Wij daarentegen hebben zoveel aanwezigheid en zo weinig ruimte in Nederland, dat we, om te kunnen overleven, er wel anders tegenaan moeten kijken. Dat lijkt mij logisch!.
Een ander punt is: de ongezonde levenshouding van de plattelands-amerikaan, my gosh! Nergens in de westerse wereld heb ik zoveel ongezonde, dikke en ernstig onverzorgde mensen gezien als hier. Het maakt ze gewoon ook geen bal uit hoe ze er uitzien en wat ze aantrekken. Ik moet hierbij onwillekeurig terugdenken aan die vrouw van ongeveer 150 kilo met dat terlenka korte broekje waarvan de pijpen aan de binnenkant helemaal weggebrand waren doordat de enorme dijen tijdens het schaarse voortbewegen nauwelijks nog in staat waren langs elkaar heen te schuiven: Een klassiek slachtoffer van de 'pop' (cola-)cultuur. En niemand is erbij gebaat er ook maar iets aan te veranderen. Daarvoor zijn de commerciele belangen veel te groot. De commercie wil de mensen liever ongezond te houden. Als je een cafe of restaurant binnenstapt om wat te drinken is de logische eerste vraag: 'What do you like to drink'. De wedervraag is natuurlijk: 'What do you have?', waarop altijd het vaste rijtje volgt: 'Cola, diet cola, pepsi, dr.pepper, rootbeer', oke dan! Het diabetes-percentage,om maar wat te noemen, is hier maar liefst 42%! Het plan van de Clintons om de gezondheidzorg te verbeteren is te waarderen maar in feite een bullshitverhaal. Je zou een vergelijking kunnen maken met de wapenindustrie. Ook daar zijn de belangen om niets te veranderen veel te groot. Gezondheid kun je alleen aan de basis verbeteren met een totaal andere houding. Hier in de USA zie je als 'oplossing' van het probleem tussen alle fastfoodketens steeds grotere 'pharmacies' ontstaan om de gevolgen van de slechte eetgewoonten met grof geschut te bestrijden. Dat de slechte gezondheidtoestand van veel mensen hoge kosten met zich meebrengt voor de gezondheidszorg is ook niet waar, want veel mensen kunnen die zorg toch niet betalen en zij kunnen er dus gewoonweg niet eens gebruik van maken.
Een ander gevolg van de 'pop'cultuur is de tandenloosheid. Nergens in de westerse wereld zie je zo'n ongebreidelde, openlijke tandenloosheid als hier. Wat te denken van dat voorval in Rawlings, toen Gordon, Hui en ik een ijsje gingen kopen bij een leuk vers ijswinkeltje. Er werkten vier vrouwen. Bij binnenkomst had ik al zo'n idee dat ze weleens familie van elkaar konden zijn: een moeder met drie dochters of zoiets. Ik deed mijn bestelling bij de 'moeder'. Nadat ik mijn voorkeur had kenbaar gemaakt was een gulle brede lach mijn deel. Zie ik me daar toch een afgebrand dorp, een ravage met drie zwartbruine stompjes onder en twee zwartbruine stompjes boven! De restanten konden net langs elkaar heenschuiven! Een van de 'dochters' vraagt me vervolgens met een zelfde dikke lach of ik slagroom wil, waarbij ik exact dezelfde stompjes ontwaar. Ook de andere dochters willen nog iets van mij weten, maar ik kan me niet eens meer herinneren wat, want ook met hen is het goed mis. Onwillekeurig moest ik hierbij ineens aan de O'Hara/O'Timmens families uit Lucky Luke denken met hun zelfde oren en neuzen! Buitengekomen moet ik echt ff kokken bij de gedachte dat de dames misschien van het ijs geproefd hebben .....jighhhhhhhhh!!.
De mensen die ik tegenkwam en ook reisden waren van een heel ander slag. Vaak goed opgeleid en heel reislustig. Vooral de jonge Amerikaan wil zich niet settelen. Hij maakt zijn 'College' af, reist, werkt ergens, volgt weer een cursus, trekt weer verder, etc. fascinerend om te zien.
En dan nu de slotvraag: Is het het allemaal waard geweest, ondanks alle ontberingen zoals slecht eten (in het begin), hitte, kou, regen, (natte)sneeuw, storm, bosbranden, etc.
Ik zeg volmondig ja. Immers er stond zoveel moois tegenover. En bovendien als je als duursporter een keer in je leven de kans krijgt mee te doen aan een van de zwaarste georganiseerde meerdaagse bikeraces ter wereld en je gaat daar een uitdaging in zien, dan is het toch ook fantastisch dat je dit tot een goed eind hebt kunnen brengen. Terwijl je bezig bent denk je alleen maar, ik ga dit afmaken, wat er ook gebeurt. Dit gevoel had ik vooral sterk in Pueblo, nadat mijn fiets gestolen was. Je hebt dan echt zoiets van, al moet ik kruipend verder, we gaan door...............En hoe zei Jules Deelder het ook al weer treffend: 'Liever opgebrand dan uitgedoofd'......want dan blijft er nog zoveel ongebruikt!...alleen vult hij dit fraaie gezegde wel op een geheel andere manier in dan ik :-) Eindig ik met te zeggen dat ik dit jaar als enige de tocht op een mountainbike gereden heb!
P.S. Jeanette is hier ondertussen ook aangeland. We zijn nu samen Oregon aan het verkennen.....
Voor nu: Jongens bedankt voor alle getoonde belangstelling en tot gauw...
Peet
De plattelandsamerikaan is over het algemeen heel aardig, easygoing, bereid te delen (genereus) en zeer behulpzaam!! Ik had dit op voorhand niet direct verwacht. Wie bijvoorbeeld zal nog in Nederland/Europa zijn huis/tuin ter beschikking stellen voor een overnachting. En wat te denken van al die kerken, scholen en courthouses waar ik geweest ben. Van ouderen hoor je nog wel eens dat dit in Europa voor het laatst mogelijk was in de jaren 50!
Fantastisch om mee te maken. Wat zeker meehielp was dat de intentie waarmee ik rondreisde. Met fiets + zijtassen was die natuurlijk meteen duidelijk voor iedereen. Ik genoot van het respect dat men toonde voor hetgeen waar ik mee bezig was. Aan de andere kant is de gemiddelde plattelandsamerikaan die ik ontmoet heb zeer conservatief en preuts. Ze zijn vrijwel onuitgezonderd Republikein, alhoewel er maar weinig echte Bushaanhangers zijn. Bush is een Texaan, net zo ruw als de plattelanders op mijn route, maar met Big Money (olie) en dat wordt veel minder gewaardeerd en met dat Irakverhaal is zowat iedereen wel klaar intussen. Ruw zijn ze echt allemaal. Veel werd mij de vraag gesteld: 'What do you hunt in Holland?' en b.v. nooit eerst voorzichtig: 'Do you 'uberhaupt' hunt in Holland?' Het komt gewoon niet in ze op dat een mens niet 'hunt'. Ze jagen en vissen (als er water is) dat het een lieve lust is. Overal zie je de jachttrofeen aan de wanden van de huizen, restaurants en cafe's hangen. Het barst hier van de bedrijfjes die die beesten ook voor je opzetten.
De gemiddelde plattelandsamerikaan heeft ook niks met het milieu, althans ze hebben er alles mee, want ze vervuilen en niet zo'n beetje ook! Ze gooien echt alles achter hun kont weg. Het lijkt er op dat b.v. ouwe auto's achtergelaten worden, daar waar ze zijn opgehouden te functioneren. Overal zie je links en rechts wrakken in het veld, langs de weg en bij huizen, vaak overwoekerd door struiken en planten. Iedereen rijdt in gigantische pick-up trucks van minimaal 6000cc die bij een beetje gasgeven half Pernis aan roetwalmen de lucht inblazen. De benzine is nog steeds naar onze maatstaven zeer goedkoop: $ 2,70 voor een gallon (= 3 liter). Daarnaast houden ze vooral van herrie. De uitlaten (mufflers) van auto's en motoren bevatten bij voorkeur geen dempers.(= cool!)
Schitterend trouwens al die prachtige Harleys (met de nieuwe cowboys) die je hier overal ziet rondrijden op die mooi geasfalteerde wegen. Het eerste dat ik trouwens zou doen als ik hier zou wonen is mijn motorrijbewijs halen, maar dit terzijde. De plattelandsamerikaan wil zijn aanwezigheid kenbaar maken door herrie te maken en een luchtje achter te laten. 'O wat erg!', hoor ik sommigen van jullie zeggen. Maar ja, waarom ook eigenlijk. Hoewel ik het niet goedkeur ben ik het wel gaan begrijpen. Er is hier immers zoveel open ruimte en zo weinig aanwezigheid, dat een mens zijn 'daarzijn' nu eenmaal kenbaar wil maken door een handtekening achter te laten. Wij daarentegen hebben zoveel aanwezigheid en zo weinig ruimte in Nederland, dat we, om te kunnen overleven, er wel anders tegenaan moeten kijken. Dat lijkt mij logisch!.
Een ander punt is: de ongezonde levenshouding van de plattelands-amerikaan, my gosh! Nergens in de westerse wereld heb ik zoveel ongezonde, dikke en ernstig onverzorgde mensen gezien als hier. Het maakt ze gewoon ook geen bal uit hoe ze er uitzien en wat ze aantrekken. Ik moet hierbij onwillekeurig terugdenken aan die vrouw van ongeveer 150 kilo met dat terlenka korte broekje waarvan de pijpen aan de binnenkant helemaal weggebrand waren doordat de enorme dijen tijdens het schaarse voortbewegen nauwelijks nog in staat waren langs elkaar heen te schuiven: Een klassiek slachtoffer van de 'pop' (cola-)cultuur. En niemand is erbij gebaat er ook maar iets aan te veranderen. Daarvoor zijn de commerciele belangen veel te groot. De commercie wil de mensen liever ongezond te houden. Als je een cafe of restaurant binnenstapt om wat te drinken is de logische eerste vraag: 'What do you like to drink'. De wedervraag is natuurlijk: 'What do you have?', waarop altijd het vaste rijtje volgt: 'Cola, diet cola, pepsi, dr.pepper, rootbeer', oke dan! Het diabetes-percentage,om maar wat te noemen, is hier maar liefst 42%! Het plan van de Clintons om de gezondheidzorg te verbeteren is te waarderen maar in feite een bullshitverhaal. Je zou een vergelijking kunnen maken met de wapenindustrie. Ook daar zijn de belangen om niets te veranderen veel te groot. Gezondheid kun je alleen aan de basis verbeteren met een totaal andere houding. Hier in de USA zie je als 'oplossing' van het probleem tussen alle fastfoodketens steeds grotere 'pharmacies' ontstaan om de gevolgen van de slechte eetgewoonten met grof geschut te bestrijden. Dat de slechte gezondheidtoestand van veel mensen hoge kosten met zich meebrengt voor de gezondheidszorg is ook niet waar, want veel mensen kunnen die zorg toch niet betalen en zij kunnen er dus gewoonweg niet eens gebruik van maken.
Een ander gevolg van de 'pop'cultuur is de tandenloosheid. Nergens in de westerse wereld zie je zo'n ongebreidelde, openlijke tandenloosheid als hier. Wat te denken van dat voorval in Rawlings, toen Gordon, Hui en ik een ijsje gingen kopen bij een leuk vers ijswinkeltje. Er werkten vier vrouwen. Bij binnenkomst had ik al zo'n idee dat ze weleens familie van elkaar konden zijn: een moeder met drie dochters of zoiets. Ik deed mijn bestelling bij de 'moeder'. Nadat ik mijn voorkeur had kenbaar gemaakt was een gulle brede lach mijn deel. Zie ik me daar toch een afgebrand dorp, een ravage met drie zwartbruine stompjes onder en twee zwartbruine stompjes boven! De restanten konden net langs elkaar heenschuiven! Een van de 'dochters' vraagt me vervolgens met een zelfde dikke lach of ik slagroom wil, waarbij ik exact dezelfde stompjes ontwaar. Ook de andere dochters willen nog iets van mij weten, maar ik kan me niet eens meer herinneren wat, want ook met hen is het goed mis. Onwillekeurig moest ik hierbij ineens aan de O'Hara/O'Timmens families uit Lucky Luke denken met hun zelfde oren en neuzen! Buitengekomen moet ik echt ff kokken bij de gedachte dat de dames misschien van het ijs geproefd hebben .....jighhhhhhhhh!!.
De mensen die ik tegenkwam en ook reisden waren van een heel ander slag. Vaak goed opgeleid en heel reislustig. Vooral de jonge Amerikaan wil zich niet settelen. Hij maakt zijn 'College' af, reist, werkt ergens, volgt weer een cursus, trekt weer verder, etc. fascinerend om te zien.
En dan nu de slotvraag: Is het het allemaal waard geweest, ondanks alle ontberingen zoals slecht eten (in het begin), hitte, kou, regen, (natte)sneeuw, storm, bosbranden, etc.
Ik zeg volmondig ja. Immers er stond zoveel moois tegenover. En bovendien als je als duursporter een keer in je leven de kans krijgt mee te doen aan een van de zwaarste georganiseerde meerdaagse bikeraces ter wereld en je gaat daar een uitdaging in zien, dan is het toch ook fantastisch dat je dit tot een goed eind hebt kunnen brengen. Terwijl je bezig bent denk je alleen maar, ik ga dit afmaken, wat er ook gebeurt. Dit gevoel had ik vooral sterk in Pueblo, nadat mijn fiets gestolen was. Je hebt dan echt zoiets van, al moet ik kruipend verder, we gaan door...............En hoe zei Jules Deelder het ook al weer treffend: 'Liever opgebrand dan uitgedoofd'......want dan blijft er nog zoveel ongebruikt!...alleen vult hij dit fraaie gezegde wel op een geheel andere manier in dan ik :-) Eindig ik met te zeggen dat ik dit jaar als enige de tocht op een mountainbike gereden heb!
P.S. Jeanette is hier ondertussen ook aangeland. We zijn nu samen Oregon aan het verkennen.....
Voor nu: Jongens bedankt voor alle getoonde belangstelling en tot gauw...
Peet
-
27 Augustus 2007 - 18:30
Trudy:
Hoi Peet lekker spannend zo............met je ik ga zo verder....
Gefeliciteerd met je geweldige prestatie wat een onderneming. Ik ben trots op zo'n buurman. Jeanette vanmorgen zien vertrekken dus nog even en kunnen jullie samen nog even lekker vakantie vieren.
liefs je buurtjes -
27 Augustus 2007 - 18:49
Aldert:
Peter, geweldig jongen !
Ik heb zo'n idee dat je heel veel hebt af moeten zien niet zozeer vanwege de afstand maar vooral van de eenzame, ellenlange wegen.
Ik ben hardstikke trots op je want ik weet dat het Kei-ver is.
We hebben het er nog over, veel plezier met Jeannette de komende dagen -
27 Augustus 2007 - 19:23
Rene:
ha die Peet
van harte gefeliciteerd met je prestatie. Geweldig hoor en wat een indrukwekkende statistieken: 70 dagen, 7135 km en 61550 hmtrs. Hoeveelheid verbruikte calorieën zal wel ergens tussen de 150.000 en 200.000 liggen. Het lijkt me voor de gemiddelde Amerikaan een beter alternatief dan Sonja Bakker, ervan uitgaande dat ze deze pelgrimstocht elk jaar verplicht zouden moeten afleggen
Groetjes en nog even lekker uitfietsen met Jeannette
Rene
-
27 Augustus 2007 - 19:39
Rob V Middelkoop:
Nou Peter, "YOU GOT HIM"
Ik wens jullie een fijne vakantie!
Groeten, Rob -
27 Augustus 2007 - 22:03
Karin & Erik:
hoi peet, gefeliciteerd met deze supergrandioze topprestatie! fascinerend vinden we toch wel de afgelegde hoogtemeters. 61 km geklommen (en natuurlijk ook weer gedaald, want elluk nadeel hep ook weer z'n voordeel) maar het is toch bijna van hier naar de maan!geniet nog lekker met jeanette van de "afterparty", je hebt het dubbel en dwars verdiend. we hebben bijzonder genoten van je reisverhaal.
xxx
groetjes, k+e -
27 Augustus 2007 - 22:08
Grace:
woef! gefeliciteerd! -
28 Augustus 2007 - 07:15
Jaap:
Gefeliciteerd man!!!
Sorry dat ik zo laat reageer, maar het lukte niet eerder. 'T is niks dat je er al bent, maar dan moeten wij jouw smullende verhalen missen! Nu moet je wennen aan het niet-fietsen en jullie vakantie. Denk goed na hoe je je verslag wil vereeuwigen, met God's wil, want dat moet je doen!
Groeten, Jaap -
28 Augustus 2007 - 09:00
Jovanna:
Daantje is geen jongens naam daan wel:)
Maar Daantje is overleden... hij was ziek.
Jovanna
Ps. lees meer in de mail van jeanette -
29 Augustus 2007 - 07:16
Edo:
Godsamme Peter, ben je bij het epiloog, krijg ik van Elly te horen dat je een weblog bijhoudt. Ben ik ff lekker op tijd om je avonturen te volgen. In retrospect dan maar. Vrees dat onze scheiding van tafel en kamer ons hier parten heeft gespeeld. Wat een geweldig avontuur! Ik doe het je niet na, of misschien toch wel... Maar daar over later. Ik ga eens lekker lezen. En tot gauw! (te gauw wat jou betreft...?) -
30 Augustus 2007 - 08:56
Annemarie:
Super Peetje, dat je het gehaald hebt, alhoewel ik niet anders had verwacht! En wat een mooie verhalen. Daar moet je idd iets mee gaan doen. Ben benieuwd hoe je er uit ziet, lekker afgetraind natuurlijk! Hoop je snel weer te zien, wanneer eigenlijk? Over een weekje of 3, 4? Eindelijk weer eens een gesprek op niveau hier..;-) CU! -
01 September 2007 - 11:59
Caroline:
Peter, je bent binnen, wat ontzettend goed. En wat heb je een prachtige verhalen geschreven! Wat heb je veel meegemaakt zeg. Mooie hoogtepunten, waar je, zoals ik begrijp uit je prachtige overweging in bericht nr 9, nooit zo van genoten zou hebben zonder dieptepunten. Een soort levensmotto: geen hoogtepunten zonder dieptepunten. Of: na dalen komen de pieken. Lijkt wel NLP man. Geniet er nog ff van met Jeanette en tot ziens! -
04 September 2007 - 09:57
Nicole In China:
Hoi Peter en Jeanette, jullie avontuur aan het staartje, ik heb mijn doop in China. Ik was er, de koffers niet.. Maar na twee dagen ben ik toch met mijn huisraad verenigd! Hoera.
Voor nu van uit Chian Zai jain! Na 4 uur taaltraining ... tot ziens..
Liefs Nicole -
04 September 2007 - 16:37
Francella:
Hi Peet en Jeanette,
Geniet van het moment samen! tot in Maassluis.
Liefs HanFran -
05 September 2007 - 20:06
Antwoorden:
Trudy, Aldert, Rene, Rob, Karin, Erik, Grace, Jaap, Francella, bedankt weer voor jullie enthousiaste reacties!
Jovanna: wat zielig voor Daantje, misschien was 'ie nog een beetje te jong om al bij zijn moeder vandaan te gaan. Misschien nu uitkijken naar Daantje 2!?
Loek: Goed man dat je de Mont Ventoux weer hebt gedaan met je geblesseerde been. Je moet nu zeker overgaan op een triple, om dat been niet weer te overbelasten!! 20 kilo gaat het niet worden, want ik ben intussen al weer wat aangekomen door het goeie leven in Oregon. We gaan zeker nieuwe tochtjes maken en inderdaad zo snel mogelijk ff bij Edward langs...(ps. die bandjes waren trouwens niet van hem maar van Andy Los)
Edo: Beter laat dan nooit,......lees ik tussen jouw regels door dat je inmiddels zelf ook bent gaan fietsen...= trouwens goed voor je rug, ik zweer het!
Annemarie: Kan niet anders dan zwaar afgetraind zijn......we vliegen overigens 11 sept. (je verzint het niet) weer terug. Een week later ben ik weer in Hoofddorp. Eerder ga ik niet trekken, dat begrijp je.
Caroline: Je pakt wel de kern van de gehele story denk ik, of het precies NLP is, dat hoor ik nog wel van je!
Nicole: Ben heel benieuwd naar je eerste indrukken daar!!!!! Blijf mailen. -
06 September 2007 - 14:36
Caroline:
Con en ik willen nu nog wel een post-epiloog... zo saai zo zonder updates... -
11 September 2007 - 11:21
Merel:
zijn jullie nu alweer naar huis! het lijkt of het heeeeel snel gaat. mijn eerste schooldag was naja zo als altijd stom dus... naja ik ben nu al bijna 5 dagen ziek loek is weg met iemand kweet niet hoe die heeet iets van kwirijn ofzo
mooie naam vindt ik wel maar moeilijk te schrijven . en ook nog met een ander .jou op halen volgens mij als ik het goed heb.??????????????? naja. ik had koorts 41 graden hoog he. maar het gaat al veeeeeeeeeeel beter ik hoop dat het met jou ook goed gaat .!! x-x-xmerel spuij ps.kom je nog is naar de chatroom op deze site er is helemaal niemand.
pps.ik heb de foto,s gezien eng met die dode dieren en die leende slangen en zo
daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag -
11 September 2007 - 11:26
Merel :0:
oeps :0 ik heb een FOUTJE gemaakt. erg he;(ooh het was geen leende slangen maar levende slangen.:) zo dat is er uit. ik heb ons vakantie boekje die kan je lezen.tot ooit:):):):)x-x-xmerel spuij -
18 Juni 2008 - 09:36
Hylda:
Hoi Peter,
Je broer attenderde me op je geweldige site omdat ikzelf uit de VS kom. Ik heb met veel plezier je reisverslag gelezen!
Groeten,
Hylda -
20 Maart 2009 - 12:06
Martin Spuij:
Hoi (achter)naamgenoot aardige fietstoch heb je achter de rug. Interessant. Ik hou ook erg van fietsvakanties (met de tent) maar beperk me tot Europa.
Groet,
Martin Spuij
www.sirmartin.nl -
14 April 2009 - 11:40
Elisabeth:
wat een bizar verhaal over de plattelandsamerikaan. Je begint dan ook te begrijpen waarom ze republikein zijn en zal er weinig aan hun gezondheid en uiterlijk veranderen.
Ik heb het met veel belangstelling gelezen -
31 Augustus 2009 - 09:59
Siemen:
Mooi verslagje
Ik ben van plan volgend jaar ook de transam te doen en heb een vraagje over je fiets?
Hoe is die gestolen en hoe ben je er in geslaagd om toch nog het einde te halen?
-
24 September 2009 - 07:13
Peter Spuij:
Beste Elisabeth,
Ik ken je niet, maar bedankt voor je leuke reactie!
Ha Martijn (grappig: familie!)Ook ik heb veel km in Europa gefietst, maar de VS is anders, je ervaart veel meer vrijheid in je gaan en staan zal ik maar zeggen!
Siemen,ik ken jou evenmin als de anderen, maar lees mn veslagen over mn gestolen fiets zou ik zeggen. De fiets was gestolen voor het postkantoor in Pueblo en is via een perfecte samenwerking tussen politie en journalistiek weer teruggekomen!
Groet iedereen, Peter -
10 Maart 2010 - 21:39
Gijsbert Valstar:
Als je dit verhaal (weliswaar bijna 3 jaar na de rit van Peter in 2007)leest, blijkt het platteland van Amerika sinds 1976 toen wij deze route reden, nauwelijks veranderd. Ook de houding van de Amerikaan tegenover de langskomende fietstoerist is nog exact hetzelfde en spontaan. Let wel: de meeste Amerikanen die je ontmoet zijn nog nooit buiten hun eigen staat geweest, laat staan dat ze weten waar Nederland ligt.
Trans America Bicycle Trail moet je eens in je leven gefietst hebben. Veel plezier! -
25 Oktober 2010 - 19:24
Martin Spuij:
Ik zag nu pas je reactie (een jaar later), tja familie zou kunnen er zijn niet zo veel Spuij's en min vaders kant komt ook van richting maassluis. Waren loodsen enzo meen ik te herinneren. Zeker meer vrijheid en wijdsheid in Amerika. Ben er wel wat keren geweest voor het werk maar eigenlijk nooit gefietst. Komt misschien nog wel. Ben dit jaar weggeregent in Belgie en Frankrijk na 10 dagen fietsen het maar opgegeven het was niet meer droog te krijgen in de tent.En de vordrager vsan mij Koga brak ook nog ... ach moet altijd een eerste keer zijn. Maar met ty-wraps los je veel op ;-)
Fiets ze,
Martin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
